Een begraafplaats is soms erg interessant. Vooral als ze erg oud is, en verweerde stenen geheimen lijken af te dekken. Een jonge begraafplaats daarentegen moet zich ontwikkelen, en dat kost tijd. Bomen hebben enkele jaren nodig om hun eerste verhaal te vertellen, de heg omsluit maar langzaam het hele terrein, en pas stap voor stap zal een reeks van kleine monumenten groeien die de gedachtenis aan overleden dorpsgenoten zullen vasthouden en doorvertellen.
Ook de Algemene Begraafplaats Maartensdijk wordt zo langzaamaan een plek om even te vertoeven. Het sierlijke hek is niet op slot, het biedt de kans om even rond te wandelen aan ieder die vanaf de Dierenriem de weg naar sportveld of volkstuincomplex gaat. Dat gebeurt dus al met zekere regelmaat. Het fraaie beeld van Omer Gielliet dat het middenpad afsluit heeft al velen aan het denken gezet. Omer gaf het aanvankelijk als titel “De worsteling met de engel” mee, maar in de beleving van het bestuur en vele bezoekers zegt het vooral iets over de worsteling van en met het leven zelf.
Een grote kapel is er niet voorhanden, evenmin een berging. Maar kleinere voorzieningen zijn wel al meegegroeid: er is intussen een waterpomp geslagen (overigens niet om te drinken), er hangt een gieter om de planten bij de graven te verzorgen; er is nu een afvalcontainer voor papier en verdorde bloemen. En toen het graszaad zich spreidde langs de paden en de strakke lijnen ging hinderen kwam er een groep vrijwilligers die het aanzien van de perken vernieuwde en heeft beloofd dit ook bij te houden.
Toch kwam er al spoedig nóg een wens boven: waar kun je even zitten, even rustig rondkijken, even mijmeren? Is het niet mogelijk om op de begraafplaats ook een rustig bankje te plaatsen?
Voor het bestuur is dit een begrijpelijke, goede vraag, maar de financiële situatie maant haar wel tot voorzichtig beleid. Deze begraafplaats is immers, in vertrouwen op de toekomst en de inwoners van onze dorpen, gesticht en aangelegd met geleend geld. En ook al is de rente niet hoog, er moet wel regelmatig onderhoud gepleegd en op de lening afgelost worden. Deze uitgaven worden allereerst gedekt uit de rechten voor een graf, een urnengraf of een nis in de urnenmuur. Maar, zeker zolang de vraag naar het plaatsen van urnen – een geheel nieuw fenomeen in ons dorp – nog niet hoog is, is er voor bijzondere wensen, zoals een mooi bankje, ook behoefte aan vrije schenkingen.
Die gedachte is opgepakt door de kerkgangers van de Ontmoetingskerk, de Protestantse Kerk Maartensdijk e.o. Zij schonken middels een speciale collecte de benodigde middelen om in de luwte van de haag bij de urnengraven een bankje te plaatsen, waarvandaan in alle rust het gehele terrein kan worden overzien.
Het Bestuur is iedereen die hieraan bijgedragen heeft heel dankbaar, en hoopt dat het zal bijdragen aan de bekendheid en functie van deze begraafplaats voor allen, die, vanuit welke gezindheid ook, hier een rustplaats zullen zoeken.
Het Bestuur van de Algemeen Bijzondere Begraafplaats Maartensdijk.
De Vierklank heeft het bovenstaande artikel in grote lijnen, met wat aanpassingen, geplaatst in het nummer van 20 januari 2016.
Het bankje is eind november 2015 geplaatst.